Koncerty

SÉRIE ROSE | nowa muzyka i erotyka

Women should be allowed to like sex, porn, casual sex, and being kinky just as much as men do. They might not want to do this things, but they should be options. In fact feminism can’t be considered a success until that’s accomplished.

Jennifer Keishin Armstrong, Heather Wood Rudúlph, „Sexy Feminism: A Girl’s Guide to Love, Success, and Style”, Mariner Books 2013.

After three emancipations in 20th century music (serial, indeterministic, actional…) I have found that there is still one more chain to loose… that is… PRE FREUDIAN HYPOCRISY. Why is sex a predominant theme in art and literature prohibited ONLY in music? How long can New Music afford to be sixty years behind the times and still claim to be a serious art? The purge of sex under the excuse of being >serious< exactly undermines the so called >seriousness< of music as a classical art, ranking with literature and painting. Music history needs its D.H. Lawrence its Sigmung Freud.

Nam June Paik, in Programm to „Opera Sextronique” (1967)

Przesyt erotyką w muzyce i kulturze popularnej, jak i bezpruderyjne eksperymenty w filmie, teatrze i sztukach wizualnych, przełamały w XX wieku ostatnie tabu na temat obecności tematyki seksu w przestrzeni publicznej. W porównaniu do innych sztuk scena nowej muzyki zdecydowanie rzadziej podejmuje temat seksualności – w perspektywie zarówno politycznej, jak i prywatnej. Seksualność i erotyka nie stworzyły samodzielnego dyskursu w nowej muzyce.

Niemniej dźwięk i muzyka zawsze odnoszone były do seksu (Darwin). Także nowa muzyka nie jest pozbawiona erotycznych konotacji. Nawet jeśli publiczność nie kojarzy szmerowych, dziwacznych brzmień awangardy z erotyką (a może wcale tak nie jest?), kompozytorów interesuje ona, gdy próbują skomponować swoje wyobrażenia, odczucia, doświadczenia, obsesje i krytyczne przemyślenia na temat seksu w utworach muzycznych.

Koncert rzuca światło na ten aspekt nowej muzyki, który zwykle pozostaje w cieniu jej abstrakcyjnej, intelektualnej formy, i prezentuje utwory odnoszące się bezpośrednio do erotyki, seksu i miłości. Spróbujmy posłuchać nowej muzyki nieco inaczej niż w kontekście jej estetyczno-technicznego dyskursu, by odkryć to, co zostało przez awangardę rzekomo stłumione i wyparte.

Kuratorka: Monika Pasiecznik

PROGRAM:

Jennifer Walshe (*1974) - (your name here) na głos i elektronikę 15’
Brigitta Muntendorf (*1982) - Public Privacy #ARIA (2016) na sampler i wideo 10’
Erwin Schulhoff (1894-1942) - Sonata Erotica (1919) na głos 4’
Laurie Anderson (*1947) - Langue d’amour (1984) na głos i keyboard 6’
Johannes Kreidler (*1980) - London (2007) na wideo 10’
Pierre Jodlowski (*1971) - Série Rose (2012) na fortepian i elektronikę 14’
Juliana Hodkinson (*1971), Niels Rønsholdt (*1978) - X&X (2017) na głos i sampler 10’

Wykonawczynie:

Małgorzata Walentynowicz – fortepian, sampler
Frauke Aulbert – głos

Istnieje możliwość przedstawienia programu w formie instalacji koncertowej, przy odpowiednim oświetleniu.

DATY KONCERTÓW

18.09.2017 - Warszawska Jesień, Warszawa (PL)
22.09.2017 - Klangspuren Schwaz Festival, Innsbruck (AT)
26.09.2017 - Festiwal Sacrum Profanum, Kraków (PL)
22.12.2017 - Kölner Gesellschaft für neue Musik, Kolonia (DE)
24.07.2018 - Darmstädter Ferienkurse für Neue Musik (DE)
3.06.2019 - Klang Festival, Kopenhaga (DK)
27.11.2020 - Philharmonie de Paris (FR)